i am drugs

bad trip ako ngaun sa nationwide strike...
oops,sorry po sa mga kasama...
naiintindihan ko po ang inyong mga karaingan...
sinasabi ko, kaisa niyo ako sa inyong mga laban.
siguro nga ay oras na talagang kumilos.
nang kahit ang pinakamahinang bulong
ay sa wakas marinig nang mga nagbibingi-bingihan...
hirap na hirap na tayo...
sala-salabat na ang problema natin..
at kailangan na nga nating iparating ang ating kalagayan...

NGUNIT...

naisip po ba natin na ang numero unong nahihirapanat napeperwisyo
ng ganitong malawakang strikeay tayu-tayo ring mahihirap?
maraming manggagawa ang naantala sa pagpasok sa kani-kanilang tanggapan
ilang minuto ang nasayang sa kanilang oras
ilang minuto na ang katumbas sana ay isang kilo ng bigas na
maihahain pa sa pamilya
maraming karaniwang mamamayan ang napilitang maglakad ng mahaba
para makauwi na parang hindi pa hapo ang kanilang katawan
sa maghapong pagbabanat ng buto
may ibang napilitang magbayad ng higit pa sa nararapat sa mga mapagsamantalang kapwa
wag lang mahirapang makauwi...
At sila... sila na dapat makaramdam kung gaano na tayo naghihirap
nasaan sila?
hayun... sakay ng kani-kanilang magagarang sasakyan
habang binabaybay ang malawak na kalsadang pinagtampuhan ng mga jip...
sa palagay po ba natin ay naunawaan nila ang nais nating iparating?
baka nga sila pa'y bumabiyahe ng may ngiti sa labi
gawa ng maluwang na trapiko
pagkatapos ng strike...

matapos maraming kapwa natin ordinaryong taoang napagod at naabala...
anong pagbabago ba ang ating inaasahan?